دوین و گردآوری: دکتر محمد فارسی-مهندس مهدی قبولی-مهندس حسن محمودنیا، تاریخ نشر: زمستان 1389
اين کتاب شامل دو بخش میباشد که به شکلی جامع مباحث سيتوژنتيک گياهی را پوشش داده است.
در بخش اول به مفاهيم و تغييرات سيتوژنتيکی و توضيح روشهای مختلف مطالعه و بررسی کروموزومها و استفاده از نمادگذاری صحيح پرداخته است. در اين بخش تغييرات کروموزومی از نوع اضافه داشت، کمداشت، وارونگی و تبادلات کروموزومی مورد بحث قرار گرفته است. در ادامه به روشهای توليد هاپلوئيدی و کاربرد آنها در اصلاح نباتات و تحقيقات جهشزايی، سيتوژنتيکی، تکاملی و پلیپلوئيدی و اهميت آن در تکامل و اصلاح گياهان پرداخته است. همچنين استفاده از اتوپلوئيدی، الوپلوئيدی، آنيوپلوئيدی به ويژه مونوسوميکها، نولیسوميکها، تریسوميکها و تتراسوميکها در اصلاح نباتات
به تفصيل مورد بحث قرار گرفتهاند. در انتهای اين بخش روشهای انتقال ژن با استفاده از دستورزی کروموزومی و توليد گياهان آمفیپلوئيد جديد و پديدههاي آپوميکسی بحث شده است. در بخش دوم تحت عنوان سيتوژنتيک مولکولی، به استفاده از سيتوژنتيک مولکولي در تشخيص ژنهای صفات خاص، تهيه نقشههای ژنتيکی، سيتوژنتيکي و فيزيکی به کمک نشانگرهای مولکولی و موضوعاتی نظير محتوای DNAی هستهای و سازماندهی آن و خانوادههای چند ژنی در يوکاريوتها پرداخته است.
در بخش اول به مفاهيم و تغييرات سيتوژنتيکی و توضيح روشهای مختلف مطالعه و بررسی کروموزومها و استفاده از نمادگذاری صحيح پرداخته است. در اين بخش تغييرات کروموزومی از نوع اضافه داشت، کمداشت، وارونگی و تبادلات کروموزومی مورد بحث قرار گرفته است. در ادامه به روشهای توليد هاپلوئيدی و کاربرد آنها در اصلاح نباتات و تحقيقات جهشزايی، سيتوژنتيکی، تکاملی و پلیپلوئيدی و اهميت آن در تکامل و اصلاح گياهان پرداخته است. همچنين استفاده از اتوپلوئيدی، الوپلوئيدی، آنيوپلوئيدی به ويژه مونوسوميکها، نولیسوميکها، تریسوميکها و تتراسوميکها در اصلاح نباتات
به تفصيل مورد بحث قرار گرفتهاند. در انتهای اين بخش روشهای انتقال ژن با استفاده از دستورزی کروموزومی و توليد گياهان آمفیپلوئيد جديد و پديدههاي آپوميکسی بحث شده است. در بخش دوم تحت عنوان سيتوژنتيک مولکولی، به استفاده از سيتوژنتيک مولکولي در تشخيص ژنهای صفات خاص، تهيه نقشههای ژنتيکی، سيتوژنتيکي و فيزيکی به کمک نشانگرهای مولکولی و موضوعاتی نظير محتوای DNAی هستهای و سازماندهی آن و خانوادههای چند ژنی در يوکاريوتها پرداخته است.