اصطلاح شوری، گویای حضور بیش از حد یون‌های محلول در خاک و آب اعم از آب آبیاری، زهکشی و زیرزمینی است. ترکیبات معرف شوری آب و خاک غالبا شامل کاتیون‌های کلسیم (⁺⁺Ca)، منیزیم (Mg⁺⁺)، سدیم (⁺Na) و آنیون‌های کلر (^-Cl)، سولفات (^--SO₄) و بی‌کربنات (HCO₃^-) می‌باشند. کشاورزی شورزیست عبارت از بهره برداری از منابع آب و خاک شور برای تولید محصولات کشاورزی اعم از شورزیست و غیر‏شور‌زیست‌ است. در حدود هزار میلیون هکتار از خشکی‌های کره زمین تحت تنش شوری هستند. 10 تا 50 درصد از اراضی آبی،
در معرض تنش شوری بوده و یا تولید خود را در اثر شوری از دست داده‌اند و هر ساله حدود 5 میلیون هکتار از اراضی دنیا به دلیل شوری بهره‌وری خود را از دست می‌دهند. در ایران نیز حدود 16 تا 23 میلیون هکتار از اراضی، شور می‌باشند. این مساحت شامل اراضی قابل کشت، بیابان‌ها، مرداب‌ها، دشت کویر و لوت می‌باشد. به تازگی مساحت این اراضی حدود 25 میلیون هکتار تخمین زده شده است و ادعا می‌شود 50% اراضی تحت آبیاری شور شده و یا در معرض شور شدن هستند. با وجود گستره اراضی شور در ایران مطالعات قابل توجهی در مورد مساحت اراضی شور و سدیک انجام نشده است.