شنبه 10 خرداد 1399
جای بسی خوشحالی و بالندگی است که استاد بزرگوار و پیش کسوت دانشکده کشاورزی به عنوان اولین استاد ممتاز دانشگاه فردوسی معرفی شدند و ضمن آرزوی سلامتی برای ایشان، امید است که جوانان دانشکده از این الگوی اخلاقی و علمی در دانشکده مستفیض شوند. در ادامه خواندن متنی زیبا در اوصاف ایشان که توسط آقای دکتر خواجه حسینی مدیر محترم گروه اگروتکنولوژی نوشته شده، خالی از لطف نیست.
"استاد ممتاز ما
دکتر کوچکی بزرگ در دهه سی که ورود موج های مدرنیته به کشورمان موجی شتابان به خود گرفته بود در سرزمین پارسیان پا به عرصه وجود گذاشت و آن سان که در نوجوانی پله های تخت جمشید را به آرامی و استواری طی می نمود با رسیدن بر ان تخت بلند بر وسعت دید و همت بلندش افزوده گردید. ایشان با تاسی بر پیشینیان خردمندش چون سعدی راهی سرزمین های جدید گردید و با خوشه چینی های فراوان و به امید بازیابی مجدد و عظمت خاک خویش بدین جا که اکنون ما به دورش حلقه زده ایم، فرود آمد. به برکت متدولوژی که در جهان جدید آموخته بود به تبیین سنت های دیرین ما ایرانیان در مقوله فرهنگ و پایداری و پایمردی و آب و آبادانی و کشت و زرع و احترام عمیق نیاکان ما به آنان، طی چهل و پنج سال تلاش بی وقفه همت گمارد، همتی به وسعت پهندشت ایران زمین. او اکنون به درختی تنومند با شاخه برگ های فراوان و همچنان با نشاط، بدل شده است. درختی که سایه ساران آن در این کویر چون بارانداز مسافران خسته، به آنان جانی تازه می بخشد. دکنر کوچکی بزرگ را باید به حق پدر علم نوین زراعت ایران لقب داد که ریشه در سنت علم دیرین زراعت ایرانیان دارد. ما و دانشکده و دانشگاه فردوسی و آموزش عالی کشور و بخش کشاورزی کشور اکنون بیش از گذشته سخت بدو نیازمندیم و به وجودش مفتخریم. نشان اولین استاد ممتاز دانشگاه فردوسی زیبنده اوست و اوست که به استاد ممتازی لیاقت و شایستگی می بخشد. وجود گرم و مداوم و پر جوش و خروشش به ما و نسل جوان امروز ما گرما می بخشد و روشنی. عمرش به درازای آفتاب باد.
خواجه حسینی مدیر گروه اگروتکنولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد- نوزده اردیبهشت نود ونه"
